Benvidos e benvidas ao blogue de Agabel.




Situación actual de AGABEL

Diante das derradeiras asembleas de AGABEL, desexo contar o seguinte:

Hai xa 12 anos un grupo de profesionais do ensino e das bibliotecas municipais, preocupados polo abandono das bibliotecas escolares, constituíron na cidade da Coruña a Asociación Galega polas Bibliotecas Escolares e a Lectura (AGABEL). Tiñan uns obxectivos moi claros (podedes revisalos na súa web), importantes experiencias que os respaldaban e, sobre todo, moita ilusión. Moitos lembramos aínda aquelas reunións (semanais!) no Forum, os encontros con escritores, os cafés “literarios” cos que entramos en contacto con esta asociación.
Durante todos estes anos, o traballo de AGABEL deu saborosos froitos: alguén recibe aínda na súa biblioteca aqueles inútiles lotes de libros, alguén di que o centro non dispón dun ordenador para uso exclusivo da xestión, alguén acha en falta unha persoa ou persoas de referencia na Consellería para responder ás nosas dúbidas, alguén non dispón dun programa de xestión en rede para catalogar os seus fondos, alguén di atoparse só e sen axuda doutros centros para desenvolver os seus proxectos, saír de dúbidas, alguén di ter falta de formación…?
Moitos poden argüír que todos estes recursos foron obra dunha sabia administración educativa. Pero se miramos as cifras do total do Estado saltan logo as preguntas: “Por que as bibliotecas escolares galegas se diferencian tanto das demais? Por que somos tomados como exemplo de boa xestión, de imaxinación, de cooperación? Por que cando saímos fora de Galicia todos os nosos compañeiros nos felicitan?” Probablemente porque o deseño do desenvolvemento das bibliotecas escolares se fixo “desde dentro”, desde a experiencia, dando resposta ás auténticas necesidades plantexadas polos profesionais do ensino, por nós, que tiñamos unha voz única que sempre nos representou con datos e plans realizables diante dos sucesivos gobernos de Galicia.
Todos os que se incorporan agora a esta “familia” do PLAMBE deben saber que estas conquistas non foron obra da xenerosidade dos conselleiros ou directores xerais, senón froito do traballo de todos, e que entre eses todos sempre perviviu o espírito de AGABEL. Foi a axuda desinteresada, a man acolledora, a que nos amosou exemplos de boas prácticas noutros países e nos dixo: “Nós tamén podemos, por que non?”, a voz que falou nos despachos e que puxo a cara e sinatura a todas as nosas reivindicacións, a que nos contou o que se estaba cocendo nos DOG, e que afectaba e afecta á nosa formación (asesorías dos CEFORE) e á nosa organización (ROC).  
Temos agora a sensación de que por fin, “fixemos cumio”. Parece que o noso traballo está rematado. Xa chegamos ao alto da montaña pelexando, sufrindo, mesmo perdendo equipo polo camiño. E agora que estamos aquí, so queda descender e rematou a aventura. De verdade é isto así? Xa non hai máis cumios que alcanzar? A partir deste momento, veremos unha vez e outra repetida a nosa fazaña desde o noso salón, sen buscar máis nada, porque non hai máis nada que buscar?
E agora que? Supoño que o recurso será queixarse a través da rede (porque motivos hainos), desafogarnos, chorar xuntos, criticar a este ou aquel, e pechar logo o computador para seguir coa nosa vida. Bonito plan. Daremos por certo que as nosas asesoras (esas polas que tanto pelexamos e que tanto pelexan) van transmitir a nosa situación aos seus “superiores” polas canles establecidas. Que serán elas as que “se queixen” da escasez de persoal, da falta de horarios, da falta de recoñecemento, da non existencia sobre o papel da biblioteca escolar (aínda estamos nesta situación) e da ausencia de medios e de cartos (que vai chegar). Así de ben organizadiño. Pois non. Este mundo non funciona así. Temos que facelo nós, so nós podemos facelo.
A última directiva de AGABEL rematou o seu mandato, e na Asemblea celebrada en Compostela o pasado 12 de maio non foi presentada ningunha candidatura. O noso presidente en funcións anuncia a convocatoria de dúas últimas (se cadra derradeiras) asembleas: as que certificarán a defunción da nosa Asociación Galega polas Bibliotecas Escolares e a Lectura. Non nos enganemos: deixar morrer AGABEL vai ser o comezo do fin do noso labor. É a proba máis clara de que a crise tamén chegou ao noso corazón, aquel que bombea ilusión e fe no noso traballo. Vese que agora, ese noso corazón xa non ten materia que repartir, e que o noso corpo, ese que antes era forte, vivo, animado, non foi quen de enxendrar máis que cifras que enchen as nosas bibliotecas, os orzamentos, os balances de resultados. Se non hai quen tome o relevo, esta andaina remata o vindeiro 9 de xuño. Os que, ademais de estar indignados, teñan capacidade de reacción e iniciativa teñen a palabra.
 En Cee, a 24 de maio de 2012
Susana Seoane Dovigo
Secretaria de AGABEL

0 comentarios:

Publicar un comentario

Agabel - Designer: Douglas Bowman | Dimodifikasi oleh Abdul Munir Original Posting Rounders 3 Column